Gailuekiko eta enpresa teknologiko handiekiko (hasi Googletik eta Netflixeraino) dugun menpekotasuna esponentzialki handitzen ari da koronabirusaren ondorioz. Pandemia izan da iraultzak behar zuen azken bultzada.

Thomas S. Kuhn zientziaren filosofoak The Structure of Scientific Revolutions liburuan zioen krisiak ezinbesteko aurre-baldintzak direla iraultzetan, eta metatze bidezko aldaketak eta aldaketa iraultzaileak bereizi zituen. Gizateriaren historian ez dugu ezagutu hain azkar kutsatzen duen pandemiarik. Hilabete hauetan bioteknologia, informatika, robotika, estatistika, sistemen ingeniaritza edo datuen arloetan esponentzialki metatu den ezagutza konplexuari esker, seguru asko errekorreko denboran bukatuko da dagoeneko martxan zegoen iraultza teknologikoa.

Osasun, heriotza eta psikologia arloetako ondorio guztiak gainditutakoan, krisi ekonomiko betean egongo gara, eta ebaluatu beharko dugu nola aldatu diren mundu fisikoarekin eta mundu birtualarekin geneuzkan harremanak. Eta gogoan izan beharko dugu birus informatiko batek ere geldiaraz lezakeela errealitatea. Izan ere, hurbilago edo urrunago egon daiteke etorkizunean, baina adimen artifizialak ere bere epidemiak jasango ditu.

Oraindik ez dakigu zer gertatuko den bihar, baina jarrai dezakegu etorkizun hori imajinatzen. Krisiak ez baditu geldiarazten industria eta ikerketa teknologikoak, izugarrizko diru eta makro-datu injekzioa egiten jarraituko zaio Google, Amazon, Facebook edo Netflix bezalako enpresei, eta horrek are gehiago bultzatuko du adimen algoritmikoaren garapena. Eta epidemia honen kudeaketaren balantze kolektiboa egiten dugunean, kontuan izan beharko dugu informatikak Osasunaren Mundu Elkarteak baino lehenago detektatu zuela pandemia hau, beraz, ez litzateke harritzekoa izango ahalmen gehiago ematea makinen erabakiei. Bien bitartean, esponentzialki haziko da interfazeekiko dugun menpekotasuna.

nytimes.com