Cupriavidus necator bakterioa polihidroxialkanoatoak (PHA) sintetizatzeko gai da, eta bioplastikoen ekoizpeneko protagonistetakoa da. PHAren ekoizpena bultzatzeko asmoz, zientzialariek mikroorganismo horiei lehengaia ematen diete jaten, eta, oro har, nolabaiteko azukrea izaten da; arto-almidoia, esaterako. National Geographiceko artikulu baten arabera, ekoizpen-kostuen zati handia da lehengaia.

Ruihong Zhang Daviseko Kaliforniako Unibertsitateko Nekazaritzako Ingeniaritzako irakaslea da, eta gaztagintzako azpiproduktua den serum iragazia darabil bakterio horiei jaten emateko. Ikuspegi hori merkeagoa da, eta, urte osoan etengabe dagoen baliabidea darabilenez, oso abantailatsua da urtarokoagoak diren nekazaritzako beste produktu batzuen aldean. “Doakoa da esnekigintzako enpresentzat, eta urte osoan dago eskuragarri”, adierazi dio Zhangek National Geographici.

Industriako ekimenez gain, badirudi bioplastikoak etxean ekoizteko aukerarik ere badagoela, horretarako material errazak erabiliz gero; esate baterako, maizena, ura, ozpina eta glizerina naturala. Hona hemen hori egiteko jarraibideak: maizena beste osagai batzuekin nahastea, nahastura hori berotzea eta moldeetan isurtzea, etxeko bioplastikoa lortzeko. Hori dela eta, argi dago guztion esku egon daitezkeela alternatiba jasangarriak.

Espainian,TheCircularLabek eta Valentziako Ainia Zentro Teknologikoak material biodegradagarria eta biooinarritua garatu dute hondakin organikoen bitartez (patatak eta azenarioak, esaterako), National Geographicek azaldu duenez.

Bestetik, Rotolia komunikabideak aipatu duenez, bi eratako plastiko biodegradagarriak daude: landare-produktuetatik (soja-olioa eta artoa, adibidez) eratorritako bioplastikoak eta gehigarri biodegradagarriak dituzten plastikoak. Azken horiek petrokimikoen bidez egiten dira, baina biodegradazioa azkartzen duten gehigarriak daramatzate.

infobae.com