Kripa Varanasi-k, MITeko ingeniaritza mekanikoko irakasleak, esan du egun batean emaztearekin gosaltzen hasi zela, eta, egunero bezala, emaztea borrokan hasi zela eztia pototik ateratzeko. Varanasi begira zegoen, tostada prestatzen ari zen bitartean, eta ohartu zen bere laborategian zegoela emaztearen arazoarentzako konponbidea. Urteak zeramatzan teknologia bat garatzen ez zedin lantzurdarik sortu metalezko azaleretan eta ez zedin izotzik metatu hegazkinen fuselajean, baina inoiz ez zitzaion bururatu berdin erabil zitekeenik janaria edukiontzi barruan ez itsasteko.

Gaur egun, modu asko daude itsaspenaren aurkako azalerak sortzeko, baina batzuk toxikoak dira, eta besteak garestiegiak masiboki erabiltzeko; ondorioz, ezin dira aplikatu elikadura arloan. Varanasi-ren metodoak bi substantziarekin tratatzen du edukiontziaren barrualdea: lehena edukiontziaren hormetara itsasten da geruza porotsu bat sortuz, eta haren gainean likido bat eransten da poroak betetzeko, kapilaritate efektuagatik bere tokian gelditzen dena. Likido hori optimizatuta dago produktua ?dela ketchupa, maionesa edo beste edozer- uxa dezan, ura eta olioa bailiran. Hala, barruko elikagaiak ezin du inon itsatsi, eta erraz irristatzen da ontzitik atera arte.

elpais.com