Adimen artifiziala hezkuntzara iritsi da eta baieztapen apokaliptikoak ekarri ditu berekin. Duela urtebete inguru, Anthony Sheldon aditu britainiarrak esan zuen 2027an makina adimendunek ordezkatuko zituztela irakasle guztiak. Baina lehen entseguek erakusten dute eszenatokia ez dela hain erradikala izango, ez oraingoz behintzat. Ez, robotek ez dituzte ordezkatuko irakasleak. Baina etorkizuneko ikasgelak gizaki eta makinen arteko tandem moduko bat izango dira, non kide bakoitza bereziki espezializatuko baita bere indar-guneetan.

Adimen artifiziala urrun dago oraindik benetako adimen izatetik.

Adituek diote bi adimen mota daudela: ahula eta orokorra edo indartsua. Lehena da dagoeneko gure inguruan daukaguna. Makinak programatzen ditugu zeregin zehatzak egin ditzaten, aldez aurretik definitutako tarte mugatuetan: kantu bat gomendatzea Spotify-n entzuten duzun musikan oinarrituta, bankuko erreklamazioak tramitatzea… edo, hezkuntzaren kasuan, azterketa bat noiz izango den argitzea.

Adimen artifizialak, bestalde, helburutzat dauka makinari benetako adimena ematea gizakiek bezala funtzionatu dezan, hau da, gai izan dadin arazoak bere kabuz konpontzeko eta ez aurrez definitutako markoen barruan. Horrez gain, adimen artifizialak emozioak eta nortasuna emango dizkie makinei eta baita ere gaitasuna gizakiaren hizkuntza menperatzeko, gauza izan behar dutelako ikasle baten azterketako erantzunak irakurri eta erabakitzeko ikasleak 4koa edo 10ekoa merezi duen. Baina aukera hori urrun dago oraindik.

elpais.com