Robot bat material berriak sortu nahian dabil Cambridge-ko (Massachusetts, AEB) dendaz betetako kale jendetsu baterantz ematen duen laborategi batean. Beso robotiko batek pipeta bat hartu eta iturri batean murgiltzen du, likido distiratsu apur bat isuriz beste makina baten aurrean ageri diren ontzi mordoetako batean.

Lagina guztiak prest daudenean, bigarren makinak propietate optikoak aztertzen ditu, eta emaitzak bidaltzen ditu besoa kontrolatzen duen ordenagailura. Softwareak esperimentuaren emaitzak aztertzen ditu, hipotesiak formulatzen ditu, eta gero, berriro hasten da prozesua. Ia ez da gizakirik behar.

Kebotix izeneko startup batek garatutako instalazio honetan ikusten da datozen urteetan ikaskuntza automatikoak eta automatizazio robotikoak goitik behera alda dezaketela materialen zientzia. Konpainiak uste du balitekeela konposatu berriak aurkitzea, baliagarri izango direnak, besteak beste, kutsadura xurgatzeko, medikamenduek desagerrarazi ezin dituzten onddo-infekzioei aurre egiteko edo osagai optoelektroniko eraginkor izateko. Enpresa honen softwareak propietate ezagunak dituzten molekulen hiru dimentsioko ereduetatik ikasten du.

technologyreview.es